Een interview met... Jasper Ruiter

Is er een moment dat je wist: dit wil ik als mijn beroep uitoefenen? En zo ja, wanneer was dat?
Ik ben er eigenlijk een beetje ingerold. Dat gebeurde tijdens mijn vrijwilligerswerk bij de lokale omroep. Ik was toen ongeveer 16 en begon met het maken van grafische intro’s voor televisieprogramma’s. Hierdoor  ontdekte ik wat je allemaal met bewegend beeld kan doen. Later heeft zich dat vertaald in een studie aan de kunstacademie en een toekomst als creatieveling…

Wie is jouw doelgroep of jouw publiek?
Eerlijk gezegd heb ik altijd een beetje moeite met de term doelgroep.
Het is behoorlijk divers denk ik, misschien is het beter om te zeggen, iedereen die zich herkent in mijn werk?

Hoe ziet jouw creatieve proces eruit?
Behoorlijk chaotisch, zo begint het in ieder geval. Vervolgens verloopt het vrij intuïtief, van een eerste idee tot een concept waar ik uiteindelijk achtersta. Veel experimenteren en ook vaak veel slechte dingen maken hoort erbij. Meestal kost het wel een paar verschillende versies totdat ik tevreden ben.

Bij welke opdracht gaat jouw hart sneller kloppen?
Alles met handgetekende animaties vind ik altijd erg leuk om te doen. Dat kan van alles zijn, van uitleganimaties tot digitale banners.

Wanneer ben je tevreden?
Eerlijk gezegd ben ik nooit 100% tevreden, want het kan altijd beter. Het is denk ik belangrijker om te weten wanneer je afstand moet nemen van je werk. Het duurde een tijdje voordat ik dat kon accepteren.

Samen iets creëren of liever alleen? En waarom?
Samen, mijn ervaring is dat samenwerken altijd tot iets beter leidt dan wanneer je alleen iets maakt. Daarom werk ik ook graag samen met anderen, zeker met animatie omdat het zo arbeidsintensief is. Maar ik maak ook regelmatig een illustratie gewoon voor mijzelf.

Als iemand volledig overrompeld wordt door de schoonheid van kunst en zelfs bijna flauwvalt of enorm in verwarring is, noemen we dat het Stendhalsyndroom. Bij welk kunstwerk of uiting zou jou dat kunnen overkomen?
De tekeningen van mijn nichtje (4 jaar).

Maar ik ben ook een groot fan van Jake Fried, die experimentele animaties maakt, moeilijk te omschrijven in woorden, magisch is het zeker.

Hoe ziet een ideale werkdag er voor jou uit?
Eigenlijk ben ik het liefst de hele dag bezig, tussendoor even een korte theepauze en dan weer door… En in de middag loop ik meestal een blokje om, zodat ik ook nog buiten kom. Eigenlijk zijn mijn dagen best voorspelbaar.

Als alles mogelijk is, met wie zou jij dan eens willen praten over je vak?
Misschien iemand die een hekel heeft aan kunst of vormgeving. Het levert waarschijnlijk een interessant gesprek op.

Hoe ziet jouw werkplek eruit?
Als ik zo om mij heen kijk, een beetje geïmproviseerd. Ik gebruik een snijmat als muismat. Ik heb van de week een houten standaard gemaakt voor mijn pen-display. Wat pennen, theezakjes, schetsboekje, zo’n nerdy gekleurd toetsenbord met van die hard klinkende toetsen en in het midden staat uiteraard een monitor waar ik mijn werk op doe. Ik sta ook vaak tijdens het werken, dat is veel gezonder. Dikke tip voor iedereen die lange dagen maakt achter een bureau…

Heb je creatieve idolen?
Een heleboel, hier een lijstje:
Jake Fried
Owen Davey
Daniel Bruson
David A. Smith
CRCR/Wizz
Andrew Joyce
Rafael Varona

Waar ben je het meest trots op wat je hebt gemaakt of bereikt?
Ik denk mijn eindexamenproject, dat was een soort groot geprojecteerd canvas met allemaal geanimeerde loops. Niet zozeer omdat het mijn beste werk was, maar vooral omdat het later in de Covid-periode tijdens de lockdown ineens een nieuwe functie kreeg. Ik had het ingezonden bij een wedstrijd en was het eerlijk gezegd een beetje vergeten totdat ik ineens allemaal foto’s van vrienden kreeg doorgestuurd. Blijkbaar draaide het op van die reclameborden door heel Amsterdam. En omdat er door de lockdown niemand was, zag dat er heel sereen uit. Ironisch genoeg had het project de naam ‘A Still Life’ als titel. (zie beeld onderaan artikel)

Momenteel ben ik wel bezig met een nieuw project. Wat ik binnenkort hoop af te ronden.

Is creatief zijn te leren? En kun je je antwoord toelichten?
Ik denk dat het meer een soort drang of wilskracht is om dingen te maken en/of op te lossen. Iedereen is in zekere zin wel eens ‘creatief’.

Wat doe jij over tien jaar?
10 jaar is een lange tijd.. Ik verwacht hetzelfde, misschien in een iets andere vorm maar ik denk niet dat ik nog heel veel ga veranderen. Tenzij AI de wereld overneemt en al onze banen steelt, zit ik waarschijnlijk alsnog thuis te tekenen, alleen met code.

Welke creatieveling (en) volg jij op social media?
Met name een hoop illustratoren en animatoren, maar ook muzikanten, filosofen en auteurs. The Tōkyōiter is een pareltje, een aanrader voor iedere illustrator!