Een interview met... Claire Slingerland

Is er een moment dat je wist: dit wil ik als mijn beroep uitoefenen? En zo ja, wanneer was dat?
Toen ik een jaar of 15 was, wist ik dat ik grafisch vormgever wilde worden. Ik ging soms helpen bij een kennis die een reclamebureau had. Ontwerpen doe ik nog steeds maar het accent in mijn werk is verschoven naar film en video en schrijven.

Wie is jouw doelgroep of jouw publiek?
Voor opdrachten zijn dat organisaties die zich bezighouden met diversiteit, inclusie en duurzaamheid.
Voor mijn documentaires en events die ik organiseer is dat eigenlijk iedereen. De projecten die ik graag doe, hebben vaak tot doel om bewustzijn of verandering rondom een maatschappelijk thema te creëren.

Hoe ziet jouw creatieve proces eruit?
Mijn creatieve proces is doorlopend. Op de fiets, lopend, in de auto. Soms heb ik in mijn hoofd alles al bedacht en werk ik het daarna uit. Maar de andere keer moet ik er ook echt voor gaan zitten en maar iets opschrijven. Van het een komt altijd het ander. En dan is het weer schrappen waar ik mee begon.

Bij welke opdracht gaat jouw hart sneller kloppen?
Opdrachten die dicht bij mijn interesses liggen. Het liefst werk ik aan projecten die te maken hebben met diversiteit en inclusie en projecten die te maken hebben met een leefbare aarde voor nu en voor de toekomst.

Wanneer ben je tevreden?
Ik ben tevreden als alles klopt en het project zijn doel bereikt. Voor mijn documentaires is dat wanneer ze verandering teweegbrengen of mensen helpen. Mijn documentaire ‘De Oversteek’ leverde mooie reacties van kijkers op. Deze documentaire gaat over de sociale transitie van transgender mensen. Ik ontving reacties van mensen die nu een beter begrip hebben van transgender mensen, maar ik kreeg ook berichten van mensen die nog in de kast zaten en zich gesteund voelden.

Mijn documentaire ‘Verstoten’ behandelt de positie van dak- en thuisloze jongeren. Wanneer zij in de opvang terechtkomen, krijgen ze vaak te maken met onbegrip en discriminatie, zowel van medebewoners als van het personeel. Dit heeft op beleidsniveau geleid tot vragen en plannen om dit te verbeteren. Zie ook: https://www.at5.nl/artikelen/223560/geweld-discriminatie-en-schaamte-opvang-dakloze-lhbtiq-jongeren-schiet-nog-vaak-tekort

Samen iets creëren of liever alleen? En waarom?
Het liefst werk ik samen met anderen. Omdat je elkaar kan versterken en omdat het gewoon leuk is.

Als iemand volledig overrompeld wordt door de schoonheid van kunst en zelfs bijna flauwvalt of enorm in verwarring is, noemen we dat het Stendhalsyndroom. Bij welk kunstwerk of uiting zou jou dat kunnen overkomen?
Ik hou heel erg van overzicht en transparantie. Het werk van Joost Swarte past daar heel erg bij en blijf ik mooi vinden. Op mijn werkkamer hangt zijn zeefdruk ‘Het Geheugen’. Maar ik kan me ook verliezen in weelderigheid. Zoals het taalgebruik in de boeken van Carlos Ruiz Zafón of de art direction en verhalen in de films van Tim Burton. En ik hou heel erg van muziek en kan daar erg door geraakt worden. Ik heb dan vaak een hang naar melancholie maar hou ook van muziek die me blij maakt. Mijn nummer 1 in mijn Spotity wrapped dit jaar was ‘Walk Walk’ door Sylvie Kreusch. Een heel blij liedje maar op de voet gevold door ‘Baraye’ van Shervin Hajipour, een indringend protestlied tegen het Iraanse regime.

Hoe ziet een ideale werkdag er voor jou uit?
Als eerste koffie. Mijn ideale werkdag is een afwisselende werkdag. Het draaiboek en script voor een film maken en op pad gaan om de verhalen op ‘film’ vast te leggen.

Als alles mogelijk is, met wie zou jij dan eens willen praten over je vak?
Met Louis Theroux. Ik vind dat hij altijd heel integer omgaat met de mensen die hij interviewt voor zijn documentaires. Wat dat betreft is hij een voorbeeld voor mij. Ik krijg op mijn documentaires ook altijd terug dat ze integer gemaakt zijn. Dat vind ik een groot compliment. Ik hou zelf dan ook helemaal niet van effectbejag en aangedikt drama.

Hoe ziet jouw werkplek eruit
Mijn werkplek verschilt nogal. We filmen veel op locatie dus dan is dat mijn werkplek. Schrijven, editen en ontwerpen doe ik op mijn computer in mijn werkkamer, maar met een laptop kan ik overal werken. Zoals deze zomer in de buurt van een Wifi-punt aan een tafeltje in Frankrijk.

Heb je creatieve idolen?
Van Joost Swarte ben ik al heel lang fan. Ik hou erg van zijn heldere teken- en ontwerpstijl gecombineerd met humoristische en absurdistische verhalen met een kritische knipoog.

Waar ben je het meest trots op wat je hebt gemaakt of bereikt?
In 2023 maakte ik de documentaire ‘Verstoten’. De documentaire gaat over lhbti jongeren die uit huis worden gezet nadat ze thuis uit de kast komen. Een maatschappelijk probleem waar weinig aandacht voor is terwijl het in Nederland vaak voorkomt. Volgens onderzoek van Movisie zijn er in Nederland tussen de 900 en 2000 jongeren die in deze situatie zitten. Ze komen op straat of in de opvang terecht.

De documentaire is geworden zoals ik me het voorgesteld had en de reacties op de documentaire bevestigden het doel wat ik had.

De reacties van kijkers maken me: “Als dit je niet raakt, wat dan wel?”, “Wat een prachtige docu. Gehuild. Chapeau” en “Wat een goede en mooie documentaire. Informatief, vanuit heel verschillende invalshoeken, kritisch”

Is creatief zijn te leren? En kun je je antwoord toelichten?
Dat vind ik een lastige vraag. Ik denk wel dat het iets is waar je enig aanleg of interesse voor moet hebben. Maar uiteindelijk is het ook iets wat je gewoon moet doen. Soms heb ik bij een opdracht nog geen idee. Maar dan begin ik en dan komt er altijd iets. Het is toch vaak 10% inspiratie en 90% transpiratie.

Wat doe jij over tien jaar?
Over 10 jaar denk ik dat ik nog documentaires maak. Het zijn echte verhalen die altijd door mensen gemaakt moeten worden en waarmee ik een kleine bijdrage probeer te leveren aan een betere wereld. Speelfilms zullen op een gegeven moment door ai gegeneerd kunnen worden, echte verhalen blijven door mensen gemaakt worden.

Welke creatieveling (en) volg jij op social media?
Beri Shalmashi
Marieke Widlak
Shanella Bleecke
Evita Vervuurt

Voornamelijk mensen die ik ken en met wie ik gewerkt heb eigenlijk.